ಕಾಣದ ಬೇಂದ್ರೆ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ! ಕಾಣುವ ಕಣವಿ ಅಜ್ಜಂಗೆ ಮನದುಂಬಿದ ಪ್ರೀತಿ!

ಸುಮಾರು ಅರವತ್ತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಸೊಲ್ಲಾಪುರದಲ್ಲಿ ಬೇಂದ್ರೆ ಮಾಸ್ತರ್ ಹಾಗೂ ಸಿ ಎನ್ ರಾಮಚಂದ್ರನ್ ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾದ ಸಂದರ್ಭ. ಕವಿಸಮಯದ ಕುರಿತು ಹುಡುಗ ಸಿಎನ್ನಾರ್ ಬೇಂದ್ರೆಯವರನ್ನೇನೋ ಕೇಳಿದ್ದಾರೆ! ಸರಕ್ಕನೆ ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದ ಬೇಂದ್ರೆ," ಯಾಕೋ ತಮ್ಯಾ.. ಏನ್ ತಿಳೀತದ ನಿನ್ಗ? ನಾ ಬರಿಯೋ ಕವಿತಾ ನನಗ ಕಣ್ಣೀಗಿ ಕಾಣಿಸ್ತದೋ! ನಾ ಅದರ ಅನುಭವಿಸ್ತೇನಿ, ಮುಟ್ಟತೇನಿ, ಮುಂದ ಅದೇ ನನ್ನ ಮುನ್ನಡೆಸ್ತದ" ಎಂದುತ್ತರಿಸಿದ್ದು ತಲೆಯೊಳಅಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ವಂತೆ ಸಿಎನ್ನಾರ್ ಸರ್ ಗೆ!
ಈಗ ಒಂದು ವರುಷದ ಹಿಂದೆ ಸಿಎನ್ನಾರ್ ರಾಮಾಯಣವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹೊಳೆದ ಸೆಳೆಮಿಂಚು ಬೇಂದ್ರೆಯನ್ನು ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತಂತೆ! ಅಲ್ಲಿ ರಾಮಾಯಣದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ರಾಮಾಯಣ, ಕೈಯಲ್ಲಿನ ನೆಲ್ಲೀಕಾಯಿಯಂತೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸುವ, ಫೀಲ್ ಆಗುವ, ಟಚ್ ಆಗುವ ವಿವರಣೆ ಬೇಂದ್ರೆ ದರುಶನವನ್ನು ಮಾಡಿಸಿತಂತೆ! ಹಾಗೆಂತ ಅವರೇ ಇಂದು ಸಾಧನಕೇರಿಯ ಬೇಂದ್ರೆ ಭವನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಹೇಳಿದರು!

ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಬೇಂದ್ರೆಯವರನ್ನು ಯುಗದ ಕವಿ..ಜಗದ ಕವಿ....ವರಕವಿ ಎಂದೆಲ್ಲ ಕರೆಯುತ್ತಾರೇನೋ! ತಾಳ್ಯಾಕ..ತಂತ್ಯಾಕ...ರಾಗದ ಚಿಂತ್ಯಾಕ..ಕುಣಿಯೋಣು
ಬಾರಾ..ಕುಣಿಯೋಣು ಬಾ..ಎಂದು ಹಾಡುತ್ತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕುಣಿಸಿದ ನಾಕುತಂತಿಯ ಮಾಂತ್ರಿಕನ ನೂರಾ ಹದಿನೈದನೇ ಜನ್ಮದಿನದ ಸುಸಂದರ್ಭ ಇಂದು, ಜನವರಿ೩೧, ೨೦೧೦.
ಕನ್ನಡ ಜಗತ್ತಿನ ಮೂಲಕ ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದ ದತ್ತ ಇತ್ತ ಕಾಣ್ಕೆ ಇಂದಿಗೂ ಗುಪ್ತಗಾಮಿನಿಯಾಗಿ ಹರಿದು ಕನ್ನಡ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು "ಇದು ಬರಿ ಬೆಳಗಲ್ಲೋ ಅಣ್ಣಾ" ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ "ಸರಸ ಜನನ ವಿರಸ ಮರಣ ಸಮರಸವೇ ಜೀವನ" ಎನ್ನುವ ಸರಳಸೂತ್ರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗಲು ಪ್ರೆರೇಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನುಭಾವವನ್ನು ತಾನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಲೇ ಕಲ್ಲುಸಕ್ಕರೆಯಂತೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹಂಚುತ್ತ ಮರೆಯಾದ "ಜೋಗಿ" ನಮ್ಮ ಬೇಂದ್ರೆ ಮಾಸ್ತರ್! ಇನ್ನೂ ಸಾಧನಕೆರಿಯಲ್ಲೇ ಜೀವಂತ ಇದ್ದಾರೆ.... ಶ್ರಾವಣದ ಹಾಡನ್ನು ಉಲಿಯುತ್ತಲೇ... ಸಖೀಗೀತ ನುಡಿಯುತ್ತ ನಾದಲೀಲೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ! ಬಾರೋ ಸಾಧನಕೇರಿಗೆ....ಎಂದು ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ!

ಇವತ್ತು ಅದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಅನುಭವಿಸಿ ಇದನ್ನಿಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದಲೂ ಕಾವ್ಯದ ಹುಗ್ಗಿಯನ್ನು ಹೀರಿದ ಮನಸ್ಸು ಹಿಗ್ಗಿನಿಂದ ಸುಗ್ಗಿಯ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಲಿಯುತ್ತಿದೆ! ಚೆಂಬೆಳಕಿನ ಕವಿ ಕಣವಿ ನಾ ಕಾಣದ ಬೇಂದ್ರೆಯ ಪ್ರತಿರೂಪವಾಗಿ ನನ್ನೆದುರು ನಿಂತಂತಹ ಹಿಗ್ಗು! ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ವಾರಸುದಾರ! ಅರವತ್ತು ದಶಕಗಳಕಾಲ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲರಾಗಿ ಬರೆದು, ಎಂಭತ್ಮೂರರ ಪ್ರಾಯದಲ್ಲೂ ಸುಸ್ತಿಲ್ಲದೇ ಸರಸ್ವತಿಯ ಸೇವೆಯನ್ನು ತಪಸ್ಸಿನಂತೆ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ, ಸಾತ್ವಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದಲೇ ಏನೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಟ್ಟಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಧೀಮಂತ ಚೇತನ ಚೆನ್ನವೀರ ಕಣವಿಯವರಿಗೆ ಇಂದು ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಕೊಡಮಾಡುವ ಬೇಂದ್ರೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯಪುರಸ್ಕಾರವನ್ನಿತ್ತು ಸನ್ಮಾನಿಸಲಾಯಿತು.

"ಕಣವಿಯವರ ಕಾವ್ಯಮನೋಧರ್ಮವನ್ನು "ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್"ಎಂದು ಗುರುತಿಸುವದು ವಾಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ.ಆದರೆ ಅದು ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಕೀರ್ಣವಾದ ಮನೋಧರ್ಮ.ಆದರ್ಶವಾದ,ನಿಸರ್ಗಪ್ರೇಮ,ಭಾವನಿಷ್ಟೆ ಇವು ಅವರ ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಒಲವುಗಳತ್ತ ಬೊಟ್ಟುಮಾಡಿತೋರಿಸಿದರೆ,ಸಮದರ್ಶನ,ಸಮಭಾವ,ಸ್ವೀಕ್ರತಿಗಳಂಥಹ ಮೌಲ್ಯಗಳಲ್ಲಿರುವ ಅವರ ನಂಬುಗೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಭಿಜಾತ ಒಲವುಗಳನ್ನೇ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.ಸ್ವತಹ ಕಣವಿಯವರಿಗೆ ಈ ಸಂಕೀರ್ಣತೆಯ ಅರಿವಿದೆ",ಎಂದು ಕಣವಿ ಸಮಗ್ರ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ ಬರೆದ ಕನ್ನಡದ ಶ್ರೇಷ್ಟ ವಿಮರ್ಷಕ ಪ್ರೊ.ಜಿ.ಎಸ್.ಆಮೂರರು ಇವತ್ತು ಕಣವಿಯವರನ್ನು ಸನ್ಮಾನಿಸಿದ್ದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಮೆರಗನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸಿತ್ತು!

ದಿನವೂ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೊರಡುವಾಗ ಕಾಣಸಿಗುವ ಕಣವಿ ಅಜ್ಜ! ಅವಾಗೀವಾಗ ಸಾಧನಕೇರಿಯ ಬೇಂದ್ರೆಭವನದಿಂದ ಕಲ್ಯಾಣನಗರದ ಚೆಂಬೆಳಕಿನವರೆಗೆ ಕಾರಲ್ಲಿ ಬಾಜೂಕ್ಕೇ ಕೂತು ಸ್ನಿಗ್ಧನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿ ಹರಟುತ್ತ ಹ್ರದಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದವರು!ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಜ್ಜನಾಗಿರುವ ಕಣವಿಯವರು.......ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರು! ಆ ಚೇತನ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬಹುಕಾಲದವರೆಗೂ ಇದ್ದು ದಾರಿದೀಪವಾಗಲಿ. ಚೆಂಬೆಳಕಿನ ತಂಪು ಯಾವಾಗಲೂ ನಮ್ಮನೆಲ್ಲ ಕಾಯಲಿ ಎನ್ನುತ್ತ....

ಕಾವ್ಯಾಸಕ್ತರಿಗೊಂದು ಕಣವಿ ಕಾವ್ಯದ ಝಲಕ್ ......
ಬಿಸಮಿಲ್ಲಾರ ಶಹನಾಯಿವಾದನಕೇಳಿ
ಒಂದೆ ಉಸಿರಿಗೆ ಹಸಿರ ಹೊಮ್ಮಿಸುವ;ನೂರುಬಗೆ
ಭಾವಕುಸುಮವನೆತ್ತಿ ಗಾಳಿಸುಳಿಯಲಿ ಹೀಗೆ
ನರುಗಂಪ ತೇಲಿಸುವ;ಹಂಬಲದ ಸವಿದನಿಗೆ
ತುಂಬಿ ಆಲಿಸುವ;ಮನಸಿನ ಮಧ್ಯಬಿಂದುವಿಗೆ
ಕನಸು-ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು ವರ್ತುಳವ ರಚಿಸಿ,ನೆಲ-
ಮುಗಿಲನೊಂದು ಸಲ ಬಂಧಿಸಿ ಜೀವಸ್ಪಂದಿಸುವ;
ಮೋಡದೊಡಲಿಗೆ ಮಿಂಚು ಸಂಚರಿಸಿ ಹನಿಗರೆವ
ರಾಗ ಲಹರಿಯ ತೊರೆಗಳೋಡಿ ತಬ್ಬಿವೆ ಕಡಲ.
ಕೋಟಿಮೈಲಂತರದ ನೀಹಾರಿಕೆಯ ನಾಡಿ-
ಮಿಡಿತ ತಟ್ಟಿತು ಕಿವಿಗೆ; ನಾದದ ಕೂದಲೆಳೆಯಲಿ
ಪ್ರಥ್ವಿತೂಗಿರೆ, ಸೂರ್ಯಚಂದ್ರರಿಗು ಜೋಕಾಲಿ.
ಪಾತಾಳಗವಿಗೆ ತೆರೆದವು ನೂರು ಬೆಳಕಿಂಡಿ.
ಹೊಕ್ಕಳ ಹುರಿಯ ಕತ್ತರಿಸಿ ಮುಗಿಯೆ ಶಹನಾಯಿ
ಆಗಸದ ಚಿಪ್ಪೊಡೆದು ಜೀವತೆರೆಯಿತು ಬಾಯಿ.
-ಚೆನ್ನವೀರ ಕಣವಿ.

ಮತ್ತೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ....ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯೆ...

ಯಾಕೆ ಮಂಕಾಗಿದ್ದೀ ಹೇಳು? ಮರುಳು ನಿನಗೆ! ನಿನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ ಮನಸಿನೊಳಗೆ ಮಂಡಿಗೆ ತಿನ್ನುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ಎಂದು ಎಷ್ಟುಬಾರಿ ಹೇಳಿಲ್ಲ ನಿನಗೆ? ಸಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ತ್ರಾಸು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀ. ನೀನು ಹಾಗೆ ಇರುವುದನ್ನು ನನಗೆ ನೋಡಲಾಗದು.

ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಿನ್ನೊಳಗೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಪಂಚವಿದೆ.ಅಲ್ಲೊಂದು ಪ್ರಶಾಂತ ಸರೋವರವುಂಟಲ್ಲ ಅದರೊಳಗೆಷ್ಟುಬಾರಿ ಮುಳುಗೆದ್ದು ಖುಶಿಪಟ್ಟಿದ್ದೆವಲ್ಲ ಇಬ್ಬರೂ! ಆ ಖುಶಿಯ ಹ್ಯಾಂಗ್ ಓವರಿನಲ್ಲೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಇರಬಯಸುವ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೇನೂ ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ....ಈ ಪ್ರಪಂಚವೊಂದಿದೆಯಲ್ಲಾ....ಹೊಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನದು! ಅದೊಂಥರಾ ಬೇರೆಯದೆ....ಅದೊಂದು ರೀತಿಯ ಅರಾಜಕ ಜಗತ್ತು! ಬಲವಂತರಿಗಷ್ಟೇ ಜಾಗ ದಕ್ಕುವುದಲ್ಲಿ! ಹಸಿವು....ನೀರಡಿಕೆ...ಅದು ಹಿಂಗಿದ ಬಳಿಕ ಬೆತ್ತಲೆ ಜಗತ್ತು! ಉಳಿದುದೆಲ್ಲಾ ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಒಣ ಬಣ್ಣಗಳು! ಹಾಗಾಗಿಯೆ ಚಿಟ್ಟೆಗಳೂ ಕಾಣೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ! ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗೂಡುಕಟ್ಟುತ್ತಿಲ್ಲ. ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹೂವುಗಳೆಡೆಗೆ ಭ್ರಮರವೂ ಹಾಯುವುದಿಲ್ಲ......ಸಕ್ಕರೆಪಾಕ ಬೆರೆಸಿದ ಕಲಬೆರಕೆ ಜೇನುತುಪ್ಪವೂ ತುಟಿತುಂಬುವದಿಲ್ಲ!
ಈವೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು!
ನೀನೇನೋ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಒಳಗಿನ ಭಾವಕೋಶದೊಳಗೆ ತೂರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಇರುವ ಮರೆಯುತ್ತೀ. ಭ್ರಮರವಾಗಿ ಜಾಜಿ,ಸುರಗಿ,ಪಾರಿಜಾತ,ಸಂಪಿಗೆ.......ದಾಸವಾಳವನ್ನೂ ಬಿಡದೇ ಹೀರುತ್ತಿ. ಒಡಲಲ್ಲಿ ಜೇನ್ಗಡಲನ್ನೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ತುಟಿಗೆರೆಯಲು ಅವಸರಿಸುತ್ತೀ! ನನಗೆ ಅಸೂಯೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ!
ನಾನಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಲಿ ಹೇಳು? ಕಾಲದ ಕೈಗೊಂಬೆ! ಒಂದರೆಗಳಿಗೆ ನಿಂತರೂ ಬಾರಿಸುತ್ತದೆ,ಭಾದಿಸುತ್ತದೆ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಓಟ! ಎಲ್ಲಿಗೆ.....ಯಾಕೆ.......ಕೇಳಬೇಡ. ಅದು ಕಾಲನ ನಿಯಮ. ಕಾಲ್ತುಳಿತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕು ಸುಕ್ಕಾಗುವುದು ನೆಲವೊಂದೇ ಅಲ್ಲ. ನೆರಳೂ ಕೂಡ! ಅರವತ್ತರ ಮೊದಲೇ ಅರಳು ಮರಳು. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ಸದಾ ಸೆಳೆತ, ತುಡಿತ. ಅದು ಸಿಗಲೊಲ್ಲದು ಇದು ಬಿಡಲೊಲ್ಲದು.
ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಎರಡಳಿದು ಒಂದಾಗಲು ಕನಸಿದ್ದ ಮನಸು ಒಂದಾದರೂ, ಮರುಹುಟ್ಟು ಆಗಿದ್ದು ಎರಡೇ! ಮತ್ತೆ ಬೇರೆಬೇರೆ ಮೇರೆ! ಇರಲಿ ಬಿಡು... ಢಿಕ್ಕಿಯಾಗದಂತೆ ಕಾಪಿಡುವ. ಬೇಲಿಯ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯಲಿ ನಮ್ಮೆದುರಿಗೇ.
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಕೊಲ್ಲಬೇಡ. ಮನಸಲ್ಲೇ ಕೊರಗಬೇಡ. ನನ್ನ ಬೇರು ಇನ್ನೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಭದ್ರವಾಗಿದೆ ಧರಿತ್ರಿ!
ನೀನು ಫಲವತ್ತಾದ ನೆಲ.
ಎಂದೆಂದೂ ಬರಡಾಗದ ಭಾವಸಾರ.
ಬತ್ತಗೊಡದಿರು ಒತ್ತಡದಿ
ಭಾವಸೆಲೆಯ
ಉಕ್ಕಿಹರಿಯಲು ಬಿಡು
ಕೊಚ್ಚಿಹೋಗಲಿ ಎಲ್ಲ
ಕೊಚ್ಚೆ !
ಇಗೋ ಈಗ ಮತ್ತೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ.... ನನ್ನೊಲವಿನ ನಿನ್ನ ಜಗತ್ತಿಗೆ....ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯೇ!

ಒಪ್ಪಿಸಿಕೋ! ಮನದಾಳದ ಒಂದು ಸಲಾಂ! ....ಎತ್ತರೆತ್ತರ ಏರು ಸೊಲ್ಲೆತ್ತದಿರಲಿ ಎಂದಿಗೂ ಸೋಲು!

ನಮ್ಮ ಎತ್ತರದ ಹುಡುಗ ಏರಿದೆತ್ತರವ ಕಂಡು ಎಷ್ಟೊಂದು ಖುಶಿಯಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದರೆ....ಉಹೂಂ...ಹೇಳಲು ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ!
ನಾನು ಆಗ ತಾನೇ ಮಾಸ್ತರಿಕೆಗೆ ಸೇರಿದ ಹೊಸದು! ಮೊದಲದಿನವೇ ಎತ್ತರದ ಹುಡುಗ ಗಮನಸೆಳೆದಿದ್ದ! ಸಂವಹನದ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ಚೂಪಿಕೆ ಕುಳಿತು, ಮೌನವಾಗಿಯೇ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಕೇಟ್ ಮಾಡಿದ್ದ! ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಕ್ಲಾಸು ನನಗೆ ಪ್ರಿಯವಾಗಲು ಕಾರಣ ಆ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರ ಉತ್ಸಾಹ,ಕ್ರಿಯೇಟಿವಿಟಿ! ಆ ಒಂದು ವರ್ಷ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರ ಕುರಿತು ಇವತ್ತಿಗೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಆದರಣೀಯ ಭಾವವಿದೆ. ಅದಿಂದು ನೆನಪಾದದ್ದು ಅದೇ ಎತ್ತರದ ಹುಡುಗನ ನೆಪದಿಂದ!
ಎತ್ತರದವರಿಗೆ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಹೆಚ್ಚು! ಆತ ಕೂಡ ಹಾಗೆಯೇ....ಉತ್ತುತ್ಸಾಹಿ,ಸಾಹಸೀ ಮನೋಭಾವ,ಕೆಚ್ಚಿನ ಕನಸುಗಳು! ಎಂದೋ ಒಮ್ಮೆ ಸೈನ್ಯಸೇರುವ ಆಸೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದ ನೆನಪು. ಅದಾಗಿ ಇಂದಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ದಶಕ ಕಾಲ ಸಂದಾಯಿತು. ಈ ನಡುವೆ ನಾನು ಬದುಕಿನ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದೆ!
ಹೀಗಿರಲು ಒಂದುದಿನ ಒರ್ಕುಟ್ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದ ಹುಡುಗ ಕಂಡ! ಅಸಿಸ್ಟೆಂಟ್ ಕಮಾಂಡರ್ ಮಹೇಂದ್ರ! ನಕ್ಸಲರ ವಿರುದ್ಧ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತವಾಗಿರುವ ಸಿ.ಆರ್.ಪಿ.ಎಫ್ ನಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಓರಿಸ್ಸಾ ರಾಜ್ಯದ ಸಂಬಲ್ಪುರದಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವದಾಗಿ ಹೇಳಿದಾಗಲೇ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಈ ಹೊತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ದ್ವಜಾರೋಹಣ ಕವಾಯಿತನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಿ.ಆರ್.ಪಿ.ಎಫ್ ತುಕಡಿಯ ಮುಂದಾಳಾಗಿದ್ದ ಮಹೇಂದ್ರನನ್ನು ಕಂಡು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಖುಷಿಯಾಯಿತು.
ಇಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ-ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗಿರುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಹಗಲಿರುಳೆನ್ನದೇ ಎಚ್ಚರಿದ್ದು ಕಾಯುವ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿರುವ ಮಹೇಂದ್ರ ನಿನಗೊಂದು ಖರೇ ನಮಸ್ಕಾರ! ಇನ್ನೂ ಎತ್ತರದವನಾಗು. ಏರಿದೆತ್ತರವೆಂದೂ ನಿನ್ನ ತತ್ತರಿಸದಿರಲಿ.....

ಹೀಗೆ.....ನಮ್ಮೊಳಗೊಬ್ಬ ಪಾಂಡು.......ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಕ್ಕೆ ಪರಿವಿಡಿ ಬರೆದಾತ!

“ಏಯ್... ಪಾಂಡೂ... ಯಾಕ.....ಬಾ...... ಇಲ್ಲೆ.....”, ಎದುರಿನ ಮನೆ ಸುಮಾ ಆಂಟೀಗೆ ಜನಾ ಬೇಕು.ಯಾರರೇ ಆಗ್ಲಿ ಅವರ ಜಗಲಿ ತುಂಬಿರಬೇಕು. ಕಟ್ಟೆಪುರಾಣ ನಿರಂತರ ನಡೀತಿರಬೇಕು! ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅವ್ರು ಸದಾ ಖುರ್ಚಿಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಅಲ್ಲೇ ಕುಂತಿರ್ತಾರೆ. ಕೈ-ಕಾಲು ಒತ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದೂ,ಮಂಡೆಬಾಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ, ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ಹಳೆಯ ಕಾಲದ್ ಗತ್ತು-ಗೈರತ್ತನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡೇ ಯಜಮಾನಿಯಾಗಿ ಮೆರೆವ ಆಕೆಗೆ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡಲು ಆ ಜಾಗವೊಂದು ಬಯಲುರಂಗಮಂದಿರ!

ಆಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲು ನನಗೆ ಪಾಂಡುವಿನ ದರ್ಶನವಾದದ್ದು.ನಮ್ಮನೆ ಎದುರಿಗೇ ಇರುವ ಸುಮಾ ಆಂಟೀ ಮನೆಯ ಜಗಲಿಮೇಲೆ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಕಣ್ಣು ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ....ಸಿಗುವ ಪುಕ್ಕಟೆ ಮನರಂಜನೆಗಾಗಿ......ತರಹೇವಾರಿ ಆಕಾರದ.....ಗಾತ್ರದ ಮಹಿಳಾಮಣಿಗಳು.....ಅವರ ಪಟ್ಟಾಂಗ.......ಅದೂ ಏರಿದ ದನಿಯಲ್ಲಿ!.....ಮೈಕಿಲ್ಲದೇ! ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಕಲರವ......ಕೆಲಸದಾಳುಗಳ ಕಿರಿಕಿರಿ.......ಪಿರಿಪಿರಿ......ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ವಿನೋದಾವಳಿ ಅಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಿಗುವುದುಂಟು!

ಅಂತಹ ಒಂದು ದಿನ "ಏಯ್ ಪಾಂಡೂ....", ಎಂಬ ಕಂಚಿನ ಕಂಠದ ಕರೆಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದಾಗ ಕಂಡದ್ದು ಹರಿಕೀರ್ತನೆ ದಾಸರಂತೆ ಊದ್ದ ಕೂದಲುಗಳುಳ್ಳ......ಕರಿಯ ದೊಗಲೆ ಪ್ಯಾಂಟು ಧರಿಸಿ ಮೇಲೊಂದು ಖಾದಿ ಜುಬ್ಬಾ ಏರಿಸಿ,ಬಗಲಲ್ಲೊಂದು ಹರಕು ಜೋಳಿಗೆ ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ಅದರೊಳಗೊಂದು ಹವಾಯಿ ಚಪ್ಪಲಿ......ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್....ಹರಿದ ಕಾಗದದ ಚಿಂದಿಗಳು......ಜತೆಗೊಂದು ಖಾಲೀ ತಟ್ಟೆ-ಬಟ್ಟಲು........"ಹಾಂ.......ಆಯೀ....."ಎನ್ನುತ್ತ ವಿನೀತನಾಗಿ ಕೈಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಗೇಟಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಶನಾದ ಹೊಳಪುಕಂಗಳ ವಾಮನಮೂರ್ತಿ!

ಜನರ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಆತನೊಬ್ಬ ಹುಚ್ಚ. ಕಲ್ಯಾಣನಗರ.......ನಿರ್ಮಲನಗರ..... ಆತನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ. ಆ ಭಾಗದ ಜನರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಪಾಂಡು ಚಿರಪರಿಚಿತ.ರಸ್ತೆಗುಂಟ ಹೊರಟಅನೆಂದರೆ ಆಚೀಚೆಯೆಲ್ಲೂ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ! ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಅದೇನೇನೋ ತಿಳಿಯದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ.ನಗುತ್ತಾನೆ.....ಲೈಟಿನ ಕಂಬದೊಂದಿಗೆ ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ಉಭಯಕುಶಲೋಪರಿ ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ! ಮನುಷ್ಯರೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಎರಡು ನಿಮಿಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲಾರ! ತೀರಾ ಅಸ್ವಸ್ಥನಾದಾಗ......ಕೋಪಗೊಂಡಾಗ.....ದಾರಿಬದಿಯ ಕಲ್ಲು ತೂರಿ......ಇನ್ನೊಂದು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಹೆಣ್ಣು ದೇವರನ್ನು ಬಾಯಿಗೆಬಂದಂತೆ ಬಯ್ಯುತ್ತಾನೆ.....ಮರುಕ್ಶಣ ಗೋಳೋ ಎಂದು ಅಳುತ್ತಾನೆ.
ಹೀಗೊಂದುದಿನ ರಸ್ತೆಯಮೇಲೆ ನಮ್ಮನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಂತೆ ಆತ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಿಕ್ಕ......ನಕ್ಕ! ಆ ಆಪ್ತ ನಗುವೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂವಹನಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯತೆ ಮಾಡಿಕೂಟ್ಟದ್ದು.ಮುಂದೆ ಪಾಂಡು ಎರಡು ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಸಿಕ್ಕು,"ಸಾಬ್, ಚಾಯ್ ಕೆ ಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್" ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಸಲಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು. ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ. ನಿಧಾನವಾಗಿ," ಏನೋ ಪಾಂಡು... ಚಾ ಕುಡ್ದಿಯೇನೋ",ಎನ್ನುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆಪ್ತತೆ ಆವರಿಸಿ ಆತನೆಡೆಗೊಂದು ಕುತೂಹಲ ಶುರುವಾದದ್ದು.
ಒಂದಿನ್ ಪಾಂಡೂಗೆ ಆವೇಶ ಬಂದಿತ್ತು! ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯಮೇಲೆ ರೌದ್ರಾವೇಶದ ಪ್ರಹಾರ ನಡೆಸಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಬೇರಾವ ಪರಿವೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಕೋಪವೆಲ್ಲ ಖಾಲಿಯಾದಮೇಲೆ ಅಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮರದ ಬುಡಕೆ ಕುಳಿತು ಮುಖಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ! "ಯಾಕೋ ಪಾಂಡು....ಏನಾಯ್ತೋ", ಎಂದರೆ........."ನಯಿ ಸಾಬ್, ಕುಛ್ ನಹೀ....ಚಾಯ್ ಕೇಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್...."ಎಂದು ಎಷ್ಟು ಸೌಮ್ಯವಾಗಿ ವಿನೀತನಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದನೆಂದರೆ ಕೆಲಕ್ಶಣದ ಹಿಂದಿನ ಪಾಂಡುವೇ ಅಲ್ಲವೆಂಬಷ್ಟು!
ಯಾವಾಗಲೂ ಶುಚಿಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಂಡು ಎಂದೂ ಹರಕು ವಸ್ತ್ರ ತೊಟ್ಟವನಲ್ಲ. ಅಂದೇಕೋ ಬಟ್ಟೆ ಹರಿದಿತ್ತು.ನನ್ನದೊಂದು ಅಂಗಿ-ಪ್ಯಾಂಟು ಕೊಡಹೋದರೆ,"ನಯಿ ಸಾಬ್.....ಅಚ್ಛಾ ಹೈ......ನಹಿ ಚಾಹಿಯೆ..." ಎಂದು ನಯವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದ! "ಚಾಯ್ ಕೇಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್" ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ನಕ್ಕಿದ್ದ! ಐದು ರುಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಒಲ್ಲೆನೆಂಬ ಪಾಂಡುವಿಗೆ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿಯನ್ನೇ ಕೊಡಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಎಂಟಾಣೆ ಜಾಸ್ತಿ ಕೊಟ್ಟರೂ ಒಲ್ಲೆನೆನುತ್ತಿದ್ದ.

ನನಗಂತೂ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಪಾಂಡುವಿನ ಮೇಲೆ ಕುತೂಹಲ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಆತ ಎಲ್ಲಿಯವನು....ಎಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ...ಎಂದೆಲ್ಲ ಕೆದಕಿ ಕೇಳಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡರೂ," ಸಾಬ್ ಚಾಯ್ ಕೇಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್" ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಮರುಕ್ಶಣ ಓಟಕೀಳುತ್ತಿದ್ದ.ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆಕೊಡದ ಆತ ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಎಂದಿಗೂ ಹೆದರಿಸಿದವನಲ್ಲ! ಹೆಂಗಸರ ಕಂಡರೆ ವಿಪರೀತ ಗೌರವ.

ಹೀಗೊಂದು ದಿನ ಪಾಂಡು ತುಂಬಾ ಭಾವುಕನಾಗಿದ್ದ! ಎದುರಿಗೆ ಸೊಂಪಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತಿಂದು ಎರಡೂ ಕಾಲು ಮುಂದೆಚಾಚಿ ಮಲಗಿರುವ ಬೀದಿನಾಯಿ ಪಕ್ಕಿ ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತ ಪಾಂಡುವಿನ ಸಂಭಾಷಣೆಗೆ ಸಾಥಿಯಾಗಿತ್ತು!ಎಷ್ಟೊಂದು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಯಾವುದೋ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಬೀದಿನಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದನೆಂದರೆ.......ಈ ಜಗದ ಪರಿವೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ.," ಸಾಬ್ ಚಾಯ್ ಕೇಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್" ಕೂಡ ಮರೆತಂತಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಸಾಗಿದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಪಾಂಡುವೂ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂತನಂತೆ....ಒಮ್ಮೆ ಭಿಕಾರಿಯಂತೆ......ಮುಗದೊಮ್ಮೆ ಭಾವಸಮ್ರುದ್ಧ ಮನುಷ್ಯನಂತೆ......ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಶಾಂತಮೊಗದ ಜ್ನಾನಿಯಂತೆ.....ಬದುಕಿನ ಸಕಲವನ್ನೂ ಅರೆದುಕುಡಿದು ನಿರ್ಮೋಹಿಯೂ,ನಿರಹಂಕಾರಿಯೂ ಆದ ಬುದ್ಧನಂತೆ.........ಮರುಕ್ಶಣಕ್ಕೆ ಮುಗ್ಧ ಮಗುವಿನಂತೆ......ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ರೂಪಕಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು......ನನ್ನೊಳಗನ್ನು ತಳಮಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಂಡು ಇರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಭೈರವನಂತೆ! ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ........ಅದೂ ಅಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಪೋರೇಶನ್ನಿನವರು ಬಿಸಾಕಿದ ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದ ಮೋರಿಯ ಸಿಮೆಂಟ್ ಪೈಪಿನಲ್ಲಿ ಎಂದು ಒಂದಿನ ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಗೊತ್ತಾದಾಗ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು!ಬಿಡುವಿನ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೊಂದು ವಸ್ತು ಸಿಕ್ಕಂತಾಯ್ತು! ಎಂದುಕೊಂಡೆ.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆನೋ ಕಳಕೊಂಡ ಕಳವಳ. ನನ್ನೊಳಗೇ ಒಂಥರಾ ಕಿರಿಕಿರಿ.....ದೈನಂದಿನ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದ ನನಗೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಯಾಕೋ ಪಾಂಡೂನ ಕಾಣೋ ಹಂಬಲ. ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಆತನೊಬ್ಬ ದಾರ್ಶನಿಕ. ಬದುಕನ್ನು ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದು ಕಾಣಿಸಿದಾತ." ಸಾಬ್ ಚಾಯ್ ಕೇಲಿಯೆ ದೋ ರುಪಾಯ್" ಎಂಬ ಸಾಲುಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಎಷ್ಟೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ಸಂತ! ಅನೇಕ ದಿನಗಳಿಂದ ಆತನನ್ನು ಕಂಡಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಎದುರಿನ ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿಯವನನ್ನು ಕೇಳಿದೆ. "ಹೌದು ಭಾಳ ದಿನಾ ಆತೂ...ನಾನೂ ಕಂಡಿಲ್ಲರಿ.....ಪಾಪ.... ಸರ", ಸ್ಟ್ಯಾನ್ಲಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ಶಾಹಿದಾಳನ್ನು ಕೇಳಿದೆ.....ಒಂದೇ ಉತ್ತರ..."ನಾನೂ ಕಂಡಿಲ್ಲರೀ...." ಸುಮಾ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಕೇಳೋಣ್ವೆಂದರೆ ಅವರ ಮನೆಯ ಜಗಲಿಯೂ ಖಾಲಿ......ಖಾಲಿ... ಅವರಾಗಲೇ ಆ ಭಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಗೋ ದೂರ ಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಕೊನೆಗೆ ಪಾಂಡುಗೆ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿಗೆ ಚಾ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಶೆಟ್ಟರ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕೇಳಲಾಗಿ............

"ಪಾಂಡೂ ಇಲ್ರಿ.... ಅಂವಾ ಇನ್ನ ಬರಾಂಗಿಲ್ಲರಿ.....ನಂಗೂ ಭಾಳ ಕೆಟ್ಟನಿಸ್ತು.....ಮೊನ್ನೆ ಇಲ್ಲೇ ಬಾರಾಕೊಟ್ರಿ ಹಂತ್ಯಾಕ್ಕ ರೇಲ್ವೆ ಹಳಿಮ್ಯಾಲ ನಡೆದು ಹೊಂಟಿದ್ನಂತ್ರಿ....ಅವಂದ್ ಜಗತ್ತೇ ಬೇರೆ ನೋಡ್ರೀ....ಟ್ರೇನ್ ಗೆ ಸಿಕ್ಕು ಸತ್ತಾನ ನೋಡ್ರಿ.....ಪಾಪ!".ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ "ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ ರೈಲಿನಡಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು ಸಾವು"....ಸುದ್ದಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪಾಂಡು ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದ. ಗೊತ್ತು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೇ ಬದುಕಿ..... ಅವೆಷ್ಟೋ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿಗಳ ಚಾ ಕುಡಿದು ಅದ್ಭುತ ಬದುಕಿನ ದರ್ಶನಮಾಡಿಸಿದ ಪಾಂಡು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದ-ಗುರುತಿಲ್ಲದ ಹಳಿಗಳ ನಡುವೆ ಹರಿದು ಛಿಂದಿಯಾಗಿ ಸಾವಿನಲ್ಲೂ ಬದುಕಿಗೆ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿ ರೂಪಕವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

Bhupali..... I Love You...! Ab Maanale Peetam ki Batiya

Yes..... It is!

I go back a decade. Recollect the moment when I was introduced to you.... I was too young to digset you. Totally unknown.... But felt like some what wavelength matches at the very first sight!

You were so serious and not even ready to smile. Do you remember those days.....I was struggeling to open my mouth..... Whenever I tried to establish a communication you avoided in one or the other way. But never rejected! Many a times, at that point of time I was more influenced by others saying that your were not at my reach.

But I was after you. Even now!Ggradually you also opened up! Did you feel the excitement that I had when first time you smiled at me? It was a great moment for me. I regained my confidence. Time is the best solution for everything. Day by day as started revisiting to you.... you became soft and started responding to my notes.

Pancham, who was little close to me from the beginning helped me to establish a strong bond with your first note! Dhaivat gave me a chance to express my strong willingness towards you. At last you opened the door! The vibration started....

Slowly you started responding. Today after ten years of our friendship you sent me a signal of acceptance! I cant keep quite know. I must openly announce before Shadja,Rishab, Gandhar,Pancham and Dhaivat that I love you.....I want to get lost in you....

Bhupali.... You are great! Through you I could convince my mentor that this poor chap deserves some attention and guidance to go forward!
"Dharata hnooo Dhyan....
Tero hi...
Araj Suno Mori
Sur.. Taala... Rasaki.."

ಬೇರುಹುಳು

ಆಗಷ್ಟೇ ಬೇರು ಬಿಟ್ಟು
ನೆಲಸೀಳಿ ತಳಸೇರುವ ತವಕ
ಮುಗಿಲೆಡೆಗೆ ನೆಟ್ಟ ನೇರ ನೋಟ
ಮೈಚಾಚಿ ಗಿಣ್ಣೊಡೆದು ತೊಡೆ
ಸಡಿಲಿಸಿ; ಸಿಂಗಾರವೊಡೆದು ಸಾವಿರ
ಬೀಜ ಫಲ ಬರ್ಜರೀ
ಫಸಲು ಸುಗ್ಗಿಯ ಕಾಲಕ್ಕೆ
ಜೋಗುಳದ ತಾಳಕ್ಕೆ ಗೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜೆ;
ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಕಂದನ ಕೂಡ
ಪಿಸುಮಾತು.......
ಚುಕ್ಕಿ ಚಂದಾಮ ಬಲುದೂರ ಚಿನ್ನಾ
ಬೇರುಬಿಡು ಆಳಕ್ಕೆ
ಗಟ್ಟಿಗೊಳ್ಳಲಿ ನೆಲದೊಡಲು
ತಾಯಿಬೇರು.

ಸಂತಸದ ನೋವೆಂದೆ ಎಣಿಸಿದ್ದೆ
ಮೊದಮೊದಲು
ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಸುಸ್ತು, ಬಾಡುತ್ತಿದೆ
ಹೆಂಗರುಳು,ರುಚಿಯಿಲ್ಲ ನಾಲಗೆಗೆ
ಎಸರೂ ಬತ್ತುತ್ತಿದೆ
ಬಸಿರು ಮೊದಲಿನಂತಿಲ್ಲ
ಬೇರುಸಡಿಲಾದಮ್ತೆ, ಅಕಾಶವೇ
ತಲೆಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಂತೆ ಅಪಶಕುನ

ಕೊರೆಯುತ್ತಿದೆ ಹುಳು
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕಸುಹೀರಿ ಹಿಂಡಿ ಹಿಪ್ಪೆ
ಕುಸಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ಇಂದಿಗೂ ಗೆಲವು ನಿನ್ನದೇ
ನಾನು ಸೋತುಗೆದ್ದಿದ್ದೇನೆ!

ಅಂತರ್ಜಾಲವ್ನ್ನೆಲ್ಲಾ ಜಾಲಾಡಿದರೂ ಸಿಗದ ಸುದ್ದಿ samaachaara

ಮೊನ್ನೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಬೆಳ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಇನ್ನೂ ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಮೊಡಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದೆ. ಪರಗೋಲದ ಸೂರೆನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಗೇಟಿನ ಸದ್ದಾದದ್ದೇ ಏನೋ ವಿಶೇಷ ಸುದ್ದಿ ಉಂಟು ಎಂಬುದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು!
" ಮತ್ತೆನ್ರೋ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಭಟ್ರು.... ಯಾವಾಗ ಬರೋಣಾತು? ಮತ್ತೆಲ್ಲಾ ಆರಾಮ? ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರೆನೆ ಬಂದ್ಯನೋ ಮಾರಾಯ. ಒಂದ್ಮಾತು ಹೇಳೋದಲ್ಲಾ? ನಿನ್ನೂ ಕರ್ಕಂಡು ಹೋಗ್ತಿದ್ವಲೋ ಮಾರಾಯ", ಹೀಗೆ ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ರೇಡಿಯೋ ಮಿರ್ಚಿಯ ಪ್ರದೇಶ ಸಮಾಚಾರ ಪ್ರಸಾರ ಆಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಊರು ಅಂದ್ರೆ ಹಾಗೇನೆ...... ಅದೊಂದು ತರಹಾ ಆಕಾಶವಾಣಿಯ ವಿವಿಧ ಭಾರತಿ ಸ್ಟೇಶನ್ ಇದ್ದಂಗೆ! ಬೇಕಾಗಿರಲಿ ಬೇಡಾಗಿರಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವಂತೆ ಕಿವಿಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ತುಂಡಿಲ್ಲದ ಆರದ್ರೆ ಮಳೆಯ haage!
'ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರೆ ಹನ್ನೆರಡಾತ್ ನೋಡು. ಪಡಿಗ್ ಪಡೇನೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ಯ. ಅವ್ವು ಎಂತಾ ಮಾತಾಡ್ತ್ವ? ದಿನಾ ಇಲ್ಲಿಪ್ಪವ್ವು ಯಂಗ. ರಸ್ತೆ ಬೇಕಾದ್ದು ಯಂಗಕ್ಕಲ್ದನ.... ಹೊಯ್..... ಎಂತಾ ಹೇಳ್ತೆ ನೀನು.... ಇದೊಳ್ಳೆ ಕತೆಯಾಗೊತಲ ಮಾರಾಯ......', ಹೀಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ತಾಳಮದ್ದಲೆಯಲ್ಲಿನ ವಿದೂಷಕನ ಪಾತ್ರದಂತೆ ನಿರೂಪಣೆ ಸಾಗಿತ್ತು. ದೇವರಾಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳ್ತೇನೆ ನನಗೊಂದೂ ತಲೆಬುಡ ಅರ್ಥ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಒಂದು ಕವಳ ಹಾಕಿ ಅಡಿಕೆ ಸೊಕ್ಕು ಹತ್ತಿ ಬೆವರಿಳಿಯ ಹತ್ತಿದಮೆಲೆಯೇ ತಿಳಿದದ್ದು ಇದು ಹೊಸದಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾದ ರಸ್ತೆಯ ಸುದ್ದಿ ಎಂದು!
ಊರೆಂದರೆ ಊರು ಅದು! ರೈಲು ಬೋಗಿಯಂತಿರುವ ಸಾಲು ಸಾಲು ಮನೆಗಳು. ಊರಮುಂದಿನಿಂದೊಂದು ಗಾಡಿರಸ್ತೆ! ಯಾರ ಮನೆಗೆ ಯಾರು ಬರುವದಿದ್ದರೂ ಅದೊಂದೇ ಹೆದ್ದಾರಿ! ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಜಗಲಿಕಟ್ಟೆಯ ಹೇಡಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತರೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆgE ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ವಯಸ್ಸಾದ ಹೆಂಗಸರ ಕುರಿತು ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದುಂಟು. ಅದೊಂದು ತರಹದ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಇದ್ದಹಾಗಿತ್ತು!
"ಎಸ್ತ್ದೂರ್ ಹೋಗಿದ್ಯ.....ಅವ್ರಮನೆ ಸುಜಾತ ಇನ್ನೂ ಮುಟ್ಟೇ ಅಯ್ದಿಲ್ಯ ಎಂತದೆ......ಹಿಂಡಿಚೀಲ ಎಂಥ ನೀ ಹತ್ಗಂದ್ ಹೋಗ್ತ್ಯ....... ಆಳಗ ಇಲ್ಲ್ಯನಾ.... ಯಂಗಂತೂ ಈ ಸಲ ಚೌತಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಮುತ್ತ ಅಪ್ಪೋ ದಿವ್ಸ ಮಾರಾಯ್ತಿ.....ದೆರ್ಪೂಜೆ ಬಾರೀನೂ ಬಿಂದು..... ಎಂತಾ ಮಾಡೋ ತಿಲಿತಿಲ್ಲೇ....... ಮುಟ್ ಮುಂದೊಪ್ ಗುಳಿಗೆ ಅದರೂ ತಂದ್ಕೊಡಿ ಹೇಳಿ ಯಮ್ಮನೆ ಅವರತ್ರ ಹೇಳಿದ್ದೆ.........ಹೀಗೆ ತೀರಾ ಖಾಸಗಿ ಸಂಗತಿಗಳಿಂದ ಮೊದಲಾಗಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ವಸ್ತು ವೈವಿಧ್ಯಗಳುಧಾರವಾಡ ಆಕಾಶವಾಣಿಯ ಅಕ್ಕನ ಬಳಗ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಂತೆ ಬಿತ್ತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನಮ್ಮಂತ ಪಡ್ಡೆಗಳಿಗೆ ವಿನೋದದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತು!
ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ...... ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಚಾಕರಿಗೆಂದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಉದ್ದ ಹಿಂದಿತಾತು,ಹಾಲಿನ ಕ್ಯಾನು ಹಿಡಿದು ಹೋಗಿ ಹಾಲು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದು! ಬತ್ತವಿರಲಿ, ಅಡಿಕೆ ಇರಲಿ ತಲೆಯಮೆಲೆಯೇ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಮನೆತಳುಪಿಸಬೇಕಾದರೆ ಏಳು-ಹನ್ನೊಂದು ಆಗ್ತಿತ್ತು!
ಒಂದೆರಡು ತಲೆಮಾರು ಹೀಗೆಯೇ ಕಳೆದಿರಬೇಕು. ಈಗೀಗ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಊರ ಹಿಂಬಾಗದಿಂದಲೂ ಒಂದು ರಸ್ತೆಯಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅನುಕೂಲ ಎಂಬುದು ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗಿ ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಜಗಲಿ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಚರ್ವಿತ ಚರ್ವನವಾಗುವದರಲ್ಲಿ ಅದಾಗಲೇ ಆ ರಸ್ತೆಬರುವ ಜಾಗವನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿದ ಭೂಪನೊಬ್ಬ ಅಲ್ಲಿ ಬೇಲಿ ಹಾಕಿ ತಕರಾರು ತೆಗೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದೆ ಸರಣಿ ತಾಳಮದ್ದಳೆಗೆ ಅವಕಾಶವಾಯಿತು. ರಥಬೀದಿ ಪರ್ವ, ಸುಂದರಕಾಂಡ, ಸರೋಜರಾಸಂಧ, ಸುಮಕೊಮಲೋಪಾಖ್ಯಾನ ಹೀಗೆ ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ನಡೆದ ಜಗಲಿಕಟ್ಟೆ ತಾಳಮದ್ದಳೆಗೆ ರಂಗು ಏರಿದ್ದು ಗಧಾಯುದ್ದ ಪ್ರಸಂಗದಿಂದ. ಈಗ ತಾನೇ ಸುಂಬಳ ಗತ್ತಿಗೊಲ್ಲುತ್ತಿರುವ ಎಲೆಪೋರಂದಿರು ಸೆಡ್ಡು ಹೊಡೆದಾಗಲೇ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಹುರುಪು ಬಂದಿದ್ದು. ಪಡೆಗೆ ಪಡೆಯೇ ಸಲಿಕೆ ಪಿಕಾಸುಗಲಾದಿಯಾಗಿ ಸಕಲ ಹತ್ಯಾರಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆಲಿಮುರಿ, ಧರೆ ಅಗೆದರು ರಸ್ತೆ ನಿರ್ಮಾಣ ಆಗಿಯೇ ಹೋಯಿತು.
ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುರುವಾಯಿತು ನೋಡಿ ಪೋನಾಯನ. ರಸ್ತೆ ಬಳಸುವವರಬಿತ್ತು ಊರ-ಪರವೂರ ಹೆಗಡೆ-ಭಟ್ಟರಾದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕರೆ -ಕರೆ, ಜತೆಗೆ ಲೋಕಲ್ ರಾಜಕೀಯದ ಘಾಟು! ರಾಮ-ಕೃಷ್ಣಾ, ಹನುಮ- ಭೀಮ ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದರೋ ಬಂದರು..... ಬರಪರಿಹಾರ ಸಮೀಕ್ಷೆಗೆ ದಿಲ್ಲಿ ನಾಯಕರು ಹೀಗೆ ಬಂದು ಹಾಗೆ hodante! " ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುರುವಾಯಿತು ನೋಡಿ ಸಾಯಂಕಾಲದೊಳಗೆ ಪಡೆ ಪಡೆಯೇ ಜಮಾಯಿಸಿ ಊರ ಪಂಚಾತಿಗೆ ಬಂದ ದೊಡ್ಡವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಮ್ಮೂರ ರಸ್ತೆಗೆ ನಿಮ್ಮದೇನು ಯಜಮಾನಿಕೆ... ನಮ್ಮೊಳಗನ್ನು ನಾವು ಬಲ್ಲೆವು ..... ಬರುವದಾದರೆ ಬನ್ನಿ ಊರ ಕೊಳಕೆಲ್ಲ ಸುಧಾರಿಸಿ....ಒಂದುಕನ್ನಿಗೆಬೆಣ್ಣೆ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಸುಣ್ಣ ಇದಾವ ನ್ಯಾಯ?....... ಮಾತಲ್ಲೇ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ..... ತಂತ್ರಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ತಂತ್ರ ಹೂಡಿ ಅಂತೂ ಮನಿಗೆ ಬರಲ್ಲೇ ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆ ರಾತ್ರೆ ಮಾರಾಯ!" ಈಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮುಖ್ಯಾಂಶಗಳು .....ತೆಳತ್ತ ಇಲ್ಲಯ ತಮ......ನಿನ್ಗಕ್ಕೆನ್ತಾ ಗೊತ್ತಾಗ್ತು..... ಸಾಕೋ ಸಾಕು ಮಾರಾಯ...... ಈ ನರಜನ್ಮ. ಸುಬ್ಬಾ ಭಟ್ರು ಮೊನ್ನೆ ಅತ್ತಾ ಹತ್ತಲ್ಲೇ ಹೋಗಿ ಬಿದ್ ಪೆತ್ತಾಗೊಯ್ದದ. ನಿನ್ ಕಾರ್ ತೇಗಿ ನೋಡನ ಅವ್ರನ್ನೊಂದಿಸ್ತು ನೋಡ್ಕ್ಯನ್ದಾರುವ ಬಪ್ಪನಾ....."
ಇಂತಾ ಮನರಂಜನೆ, ಇಡೀ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ, ಬೌಗೋಳಿಕ ವರ್ತಮಾನ ಅಂತರಜಾಲದಲ್ಲಿ ಜಾಲಾಡಿದರೂ ಸಿಕ್ಕೀತಾ?
ವಾವ್ ಕುಂತಲ್ಲೇ ಎಷ್ಟೊಂದ್ ಮಾಹಿತಿ.... ಅದೇನು ರಸವತ್ತಾದ ವರ್ಣನೆ........ಗ್ರೇಟ್! ಹ್ಯಾಟ್ಸ್ ಆಪ್ಹ್ .....

Possibility of creating new Realm of Happiness

It is human tendency to look back in the past and create a comfort zone! "Gone are the golden days, Now everything is so easily available and affordable.This generation do not have patience....",Bla...Bla....Bla... comment passed by most of us in one or the other occassion,Isn't it?

Always past is pleasent present is tensed and the unknown future is fearful! Still life is running.......days after days.....week after weeks.......year after year......Golden words keep repeating!

I was just rewinding my memories...... Wow what a wonderful experience! looking back..... It's just a moment to forget the tensed present. Next moment the comfort zone broke down as my naughty son started screeming to his amma to tell stories! Really she is a story factory. She produces(not creates!)stories according to his demand! Great!..... escape for me..... I can't tailor the stories according to the demand! But many a times a subject for amma's stories.

It's the moment a new ray of thought lightened in me. We always live in the past and think of future! But never try to complete the present! If I can start the same process exactly oppsite way; life would be more comfortable! Living in future by creating pastresent!(As my wife does in her stories to our little .....no...no...no... great master!) It could give a complete vision of the past!

Thus today's my learning from my son is I should complete my past. Never carry baggage on my back.Future should be always like new canvas. We can do wonders with plain white new canvas making the present colourful and meaningful. It's a possibility of creating new realm of happiness!